Voor dit gesprek heb ik Cas Westenberg geïnterviewd. Cas heeft een managementfunctie bij een internationaal bedrijf. Cas is begin van dit jaar uitgevallen met burn-out klachten. In dit interview vertelt hij over zijn ervaringen.

Hoe zag jouw leven er een half jaar geleden uit?

Ik had jarenlang te veel gewerkt. Door mijn grote betrokkenheid bij het bedrijf had ik werk voor 2 à 3 fulltimers. Het werk ontstond door collega’s die vertrokken of met pensioen gingen. We zijn wel bezig geweest om vervanging te vinden. Maar toen de vervanging uitbleef stapelde het werk zich op. Toen ik privé ook nog wat tegenslagen te verwerken kreeg werd het mij allemaal teveel en ik raakte burn-out.

Wat merkte je van de werkdruk?

Ik had veel last van lichamelijke spanning en migraineaanvallen. Dit waren achteraf gezien, tekenen dat de stress de overhand nam. Het bouwde zich heel geleidelijk op. Ik had soms het gevoel dat ik mij aan mijn vingertoppen voorttrok. Wat ik heel erg moeilijk vond was om te zeggen, ‘ik kan het niet meer’. Het was namelijk niet zo dat ik in bed lag en huilbuien had. Uiteindelijk zei mijn de huisarts ‘je moet thuisblijven’. Ik ben zo’n type die iemand nodig heeft die zegt ‘je moet thuisblijven’, of ‘zo is het genoeg’. Toen ik eenmaal thuis was kwam het er allemaal uit. Je beseft je dan pas hoe ver je bent en ook dat het niet met een weekje voorbij is.

Welke wensen had je voor jezelf?

Ik besefte dat de werkdruk een rol speelde maar dat het voor een groot gedeelte natuurlijk in mijzelf zit. Hoe heb ik het zover kunnen laten komen? Hoe krijg ik mijzelf weer goed op de rails? En ook hoe voorkom ik dat het nog een keer gebeurt? Ik was op zoek naar iemand om mee te sparren, iemand die mij de spiegel zou voorhouden. En vooral om grip op mezelf en de situatie te krijgen.

Wat zijn voor jou, de beste inzichten geweest, die je tijdens de coaching hebt opgedaan?

De belangrijkste, en voor mij grootste, verandering is dat ik heb ontdekt dat ik mijn gedachten veel beter kan herkennen dan ik voor mogelijk hield. Door de begeleiding heb ik kennis gemaakt met mijn innerlijke criticus, die ik ‘Mike’ noem. Dit is het stemmetje dat mij dingen oplegt. Ik heb geleerd Mike te ontdekken. Hierdoor maak ik keuzes maar nu bewuster. Ik ben ook veel alerter om ruimte voor mezelf te pakken en mijn grenzen aan te geven.

In het herstelproces heb ik ontdekt dat te weinig om handen hebben voor mij ook niet goed werkt. Ik heb ook wat drukte en hectiek nodig om mij lekker te voelen. Dit was een erg prettig inzicht.

Al met al ben ik veel vergevingsgezinder voor mijzelf als dingen niet goed gaan. Dan kan ik nu naar mijzelf kijken en denken ‘oké, ik kan er iets aan doen’. Niet te streng zijn voor mezelf. Uiteindelijk is het toch de druk die je jezelf oplegt die de meeste stress veroorzaakt. Ik heb leren loslaten wat ik zelf niet kan veranderen.

Welke tip heb je aan anderen die in een soortgelijke situatie zitten?

Neem jezelf niets kwalijk. Je bent niet de eerste en ook niet de laatste die in deze situatie komt. Gun jezelf rust en tijd om goed te herstellen. Ik ben nu bijna 100 procent beter. Nu komt de fase dat ik zonder zijwieltjes op zoek kan naar een nieuw evenwicht. Ik voel balans om dingen écht anders te doen en besef mij tegelijk dat ik nog veel stappen te zetten heb.

Dit wil ik nog zeggen…

Ik heb het als een zeer prettig traject ervaren. Je moet ook maar net een klik hebben met je coach. Die was er en dat was zeer fijn. Ook de online ondersteuning was erg handig.

Wat ik ook erg fijn vind is dat de aanpak van Buro de Waal gericht is op wat goed is aan jezelf. Dat is prettig want een burn-out voelt toch als een verlies of het niet hebben gered en daar ligt tijdens de begeleiding de focus niet op. Die ligt op wat je wél kunt en waar je valkuilen liggen en dat is een veel prettiger uitgangspunt.◼︎